Waar was jij op 25-1-1990???

[Hans]

Ik ben rond 17.00 uur vanuit Wageningen, waar ik toen werkte, via Bennekom naar Ede gereden. Tussen Bennekom en Ede was destijds een met verkeerslichten beveiligd kruispunt, nu ligt er een rotonde. De verkeerslichten stonden op rood, maar aangezien de daar staande hoge bomen wel heel ver ombogen, ben ik na enkele seconden toch maar door rood linksaf gegaan. Dat bleek achteraf wel een goeie gok te zijn, de bomen knapten vlak daarna af en versperden de weg, gelukkig niemand gewond geraakt. Bij thuiskomst bleek een buurman ruzie met een deel van een schutting te hebben. Dat ding dreigde om te waaien, dus heb ik hem even geholpen, er wat extra zware schroeven in te zetten. Niet echt mijn hobby als je overal om je heen dakpannen hoort weg vliegen, terwijl het steeds donkerder wordt. Zelf miste ik de volgende dag slechts 2 dakpannen, nooit meer iets van terug gezien.

[Frans]

Ik was 7, weet niet zo heel veel er meer van. Wat herinneringen: het was echt wel iets bijzonders, m'n vader viste nog en viste bij een echt ruige schipper. Ze waren zelfs naar binnen gekomen voor deze storm, dat was echt wel bijzonder. Als ik m'n vader er naar vraag dan zegt hij nog altijd dat als de wind iets westelijker had gezeten ze wel op zee waren gebleven. Hij had wel vaker met windkracht 10 en meer op zee gezeten.
De halve nacht onrust op het dak vanwege klapperende pannen. Slechts 6 eraf gewaaid waarschijnlijk pas nadat ze waren struk geklapperd.
Verderop in Ouddorp, meer richting de punt van ons voormalig eiland waren er wel huizen waar hele rijen dakpannen afgewaaid waren. Dit ook van oudere huizen met daken die al lang lagen, dus het heeft echt wel gespookt in de polder onder de zeedijk.

[Oud-forumlid]

Zie boven.

@ Adrie ik heb net even gegoogled en daar staan talloze satellietfoto`s van 25-1-90 misschien heb je daar iets aan?

[Oud-forumlid]

's Morgens in harde zuidoostenwind met natte sneeuw erin van Kantens naar Zernikecomplex in Groningen gefietst.
De middag op vijf hoog, westkant, in het WSN-gebouw aan de slag met mijn proef met Rossbygolven. Tegen vier uur het Kf, dat grote wolken water uit de vijver naar boven zwiepte in een forse hagelbui, gevolgd door inééns felle opklaring. En toen mocht ik naar huis fietsen. Stopte voor de veiligheid bij iedere auto op de weg (niet veel reed er, en terecht). Doorrijden was een kwestie van voet optillen en verder niets doen: in een mum van tijd zeilde je weer 40 km/h.
Die dag was één grote symfonie. Topdag en helemaal meegemaakt dus :)

[Dick]

In 1990 studeerde ik in Utrecht, Fysische Geografie. Ik was, heel 'luxe', bij mijn ouders in Nieuw Lekkerland blijven wonen. Alhoewel 'luxe', dat betekende wel elke dag 3,5 tot 4 uur reistijd met stadsbus of fiets van de Uithof naar Utrechts C.S. En dan op een streekbus op een eindeloze tocht door de stad, op de A2 en dan kilometers over de Lekdijk. Eigen keus, eigen schuld dikke bult. Aan de andere kant: volop tijd en gelegenheid om van vergezichten, wolkenpanorama's en weer- en seizoenswisselingen te genieten.
Goed, op 25 januari 1990 zag ik vanuit de collegezaal nog voor de storm losbarstte hoe
windvlagen wervels veroorzaakten rondom de hoge toren van Trans(itorium) II (heet al jaren anders, het VWK-jubileumcongres in oktober was pal onder die toren). Het ging pas echt tekeer toen ik op het Centraal Station op de bus stond te wachten. Die streekbus strandde later in een file op de A2. Na een tijdje gooide de chauffeur de deuren open. Een deel van de passagiers liep terug naar Utrecht (vermoedelijk om daar in de opvang van de Jaarbeurshallen te belanden). Ik liep met een groepje verder. Er heerste een uitgelaten stemming. We kochten 'proviand' bij een benzinestation, alsof we op expeditie gingen ;-). Voor de telefooncel stond een lange rij, dus belde ik aan bij een woning langs de snelweg om naar huis te kunnen bellen. Ik kreeg verbinding en sprak af dat mijn vader mij bij de brug bij Vianen zou oppikken. Lopend over die brug, een winderige onderneming. Geen verkeer, heel onwerkelijk, een vrachtwagentje lag op de brug op zijn kant.
Ik reed met mijn vader mee naar huis en hoorde toen pas wat een puinhoop het in den lande was. 's Avonds op visite bij de buren, daar woonden en wonen een broer van mijn moeder en zijn vrouw. Mijn tante werd deze dag 45, is nu 70, maar herinnert zich deze specifieke verjaardag heel goed. Er was nauwelijks ander bezoek, niemand waagde zich namelijk op straat. De storm was uiteraard gespreksonderwerp nummer één en er was meer dan genoeg gebak ;-).

[Bart]

Dat was inderdaad een memorabele storm.

Ik werkte toen in Den Haag. In de loop van de middag werd duidelijk dat je maar beter zo snel mogelijk naar huis kon, want alles raakte ontregeld. In Leiden slaagde ik er in om in een trein te stappen. We vertrokken, maar er werd omgeroepen dat het nog niet duidelijk was wat de bestemming zou zijn. Terecht, want na een paar km strandden we ter hoogte van Leiden-Noord. Het licht viel uit en we stonden een uur op de spoordijk heen en weer te schudden, totdat de trein met een dieselloc teruggesleept werd naar Leiden. Uiteindelijk ben ik met bussen via Haarlem thuis gekomen in Amsterdam, waar ook niets meer reed.

Even het plaatje erbij van Logboekweer.nl:

Schiphol januari 1990

Zo zeg, een uitschieter van 148 km/h! Dat is niet mis.
De warme sector is ook mooi te zien.