Winter 2015
Re: Winter 2015
De trend van de sneeuwbedekking op het NH is moeilijk vast te stellen, omdat de betrouwbare reeks daarvoor eigenlijk te kort is. Het lijkt me heel onwaarschijnlijk dat de sneeuwbedekking ten W van de Oeral de afgelopen 30 jaar is toegenomen. Overigens is dat maar een heel klein deel van het gebied, dus variaties daarin hebben niet zo veel invloed op het totaal. Het is eigenlijk schokkend om te moeten constateren dat een winter met een gemiddelde DJF temperatuur als 2010 in het huidige klimaat al een herhalingstijd van 19 jaar heeft. Dat betekent dat we zonder opwarming gemiddeld 19 jaar moeten wachten op een dergelijke (of koudere) winter. Dat waren dus 30-50 jaar geleden iets te koude (lees: iets kouder dan de mediaan) winters met herhalingstijden van zeg 3 jaar.
Re: Winter 2015
De reeks data inzake de sneeuwbedekking beslaat de periode vanaf 1966; bijna 50 jaar. Volgens diverse klimaatwetenschappers was er een trend uit te halen, namelijk dat er minder sneeuwbedekking was het gehele jaar rond op het NH. De oorzaak is AGW. Sinds ong 2005 zien we een omgekeerde ontwikkeling in toename van de sneeuwbedekking in het winter halfjaar. Deze trendlijn is inderdaad erg kort om er definitieve conclusies uit te trekken, maar indien deze lijn zich de komende jaren voortzet, is het een interessante ontwikkeling.
Even wat anders: de nu afgelopen winter was de QBO nog nooit zo sterk negatief (oostelijk) in januari en februari. Dit is echt een zeer sterk signaal dat normaliter een sterke strat opwarming veroorzaakt. Tegelijkertijd was de PDO zeer sterk positief, d.w.z. erg veel warm zeewater west van Canada. Het waren 2 elkaar sterk contrasterende grootheden. I.m.o. heeft de PDO het pleit beslecht met als gevolg de steenkoude winter in oostelijk Canada/USA en de ronduit teleurstellende winter hier.
Even wat anders: de nu afgelopen winter was de QBO nog nooit zo sterk negatief (oostelijk) in januari en februari. Dit is echt een zeer sterk signaal dat normaliter een sterke strat opwarming veroorzaakt. Tegelijkertijd was de PDO zeer sterk positief, d.w.z. erg veel warm zeewater west van Canada. Het waren 2 elkaar sterk contrasterende grootheden. I.m.o. heeft de PDO het pleit beslecht met als gevolg de steenkoude winter in oostelijk Canada/USA en de ronduit teleurstellende winter hier.
Re: Winter 2015
Onderstaande tekst is een ingekorte versie van een verhaal op site Meteo Consult en gaat over wijziging in winterklimaat aan de hand van zachte winterdagen (10 graden of hoger) en zeer zachte winterdagen (12 graden of hoger).
Leggen we de lat bij een temperatuur van 10 graden of warmer in de maanden december tot en februari en kijken we naar De Bilt dan zijn sinds 1901 in totaal 1344 van die dagen voorgekomen. Dat zijn afgerond 12 dagen gemiddeld per winter.
Veertien winters hebben 20 of méér zachte dagen opgeleverd. Vóór 1989 hadden slechts vier winters minimaal 20 zachte dagen, namelijk de winters van 1916, 1921, 1957 en 1975. Die laatste, zeer zachte winter leverde 26 dagen met een maximum van tenminste 10,0 graden op. Daarna ging het hard. Maar liefst tien winters na 1988 leverden minstens 20 zachte dagen op. De helft van deze tien winters leverde zelfs 30 of meer zachte dagen op, met als absolute topper de winter van 2007, met maar liefst 42 zachte dagen. Aangezien de hele winter 90 dagen telt (in een schrikkeljaar 91 dagen) werd toen dus op 47% van alle dagen de tien graden gehaald of overschreden! De winter van 1990 was een goede tweede met 37 zachte dagen.
Bij veel zachte winterdagen zien we dat de temperatuur maar nét tot of boven 10 graden oploopt. Dat valt te ontdekken we als we de grens niet bij 10,0 graden, maar bij zeer zachte dagen van 12,0 graden of hoger leggen.
In alle winters sinds 1901 vallen er dan bijna duizend dagen af en blijven er nog maar 382 dagen over, gemiddeld dus drie per winter. Het optreden van deze zeer zachte winterdagen, laten hetzelfde beeld zien als hiervoor geschetst. De koploper is de winter van 1990, met 18 dagen. Niet één winter van vóór 1990 leverde minimaal tien zeer zachte dagen op.
Een zachte winterdag met een maximum van 10,0 of hoger, hoeft niet persé het hele etmaal zacht te zijn verlopen, maar kan bijvoorbeeld door een nacht met lichte vorst zijn voorafgegaan. Daarom is er ook gekeken naar dagen met een hoge gemiddelde etmaaltemperatuur, waarbij de grens bij 8,0 graden is gelegd. In totaal hebben sinds 1901 zestien winters minimaal vijftien van deze dagen gescoord. Slechts vier winters zijn van vóór 1985, de overige twaalf zijn van daarna, waarvan vijf in deze eeuw. De absolute topper is 2007, tijdens welke op 36 dagen (40% van alle winterdagen) de gemiddelde etmaaltemperatuur op 8,0 graden of hoger uitkwam.
Kijken we nog even naar de gemiddelde temperatuur van januari, dan is de norm voor deze maand over de laatste dertig jaar in stapjes van tien jaar, gestegen van 2,2 (1961-1990), via 2,8 (1971-2000) naar 3,1 graden (1981-2010). Inmiddels zijn we vijf jaar verder en over de dertigjarige periode 1986-2015 is dat januarigemiddelde nu 3,5 graden.
Bij deze cijfers over zachte (10 graden of warmer) en zeer zachte (12 graden of warmer) dagen in de wintermaanden, vraag ik me af in welke luchtsoort traden deze dagen met genoemde maxima op?
[u]Van zachte dagen, 10 graden of warmer, is mij bekend dat zij optreden in zowel polaire als subtropische lucht.
Van zeer zachte dagen, 12 graden of warmer, vraag ik me af of het dan altijd gaat om subtropische lucht?
Behalve dat we weten uit metingen dat luchtstromingen uit vrijwel alle richtingen gemiddeld warmer geworden zijn, is er ook sprake van verandering in luchtstromingen als zodanig. Hierover is al vaker gepubliceerd.
Laat ik de maritiem arctische luchtsoort als voorbeeld nemen.
In de afgelopen zestig jaar kan ik geen wezenlijke opwarming vaststellen. Uitgaande van goed doorstroomd uiteraard. De verticale vorstgrens schommelt rond 300 meter en de maxima rondom +2 tot +3 graden.
Adrie schrijft: Al die warmte in die troep ten westen en zuidwesten van ons gaat er nooit meer uit. Daar helpt geen zomer als '62 aan. En over een jaar of 20-30 zijn we noord en noordoost ook helemaal kwijt. Dan begint dat Arctisch zeeijs zich daar pas in nov een beetje te vormen, en hebben we aan de noordelijke/noordoostelijke stromingen tot en met halverwege januari helemaal niets.
Gekeken naar uitvallen van maritiem arctische lucht, dan zie ik dat in de hele periode half november tot en met half maart, kans geeft op sneeuwbuien en vorstdagen. Het optreden van sneeuwbuien en vorstdagen in deze luchtsoort lijkt niet kansrijker in de tweede winterhelft.
De gedachtegang van Adrie volgend, zou ik denken dat een situatie als 21-22 november 2008 eerst tot het verleden gaat behoren. Algemene sneeuwbuien en vorstdag.
Dergelijke luchtstromingen komen minder voor, dat zie ik wel, maar als ze er zijn, is het ook winters of winterachtig weer.
16-17 december 2010 is ook een mooi voorbeeld.
Ook succesvol winters 9 december 1981 ondanks nog lauwe zee.
Er verandert niet zo veel aan de temperatuur van het zeewater ten westen van Noorwegen gedurende de winter.
Leggen we de lat bij een temperatuur van 10 graden of warmer in de maanden december tot en februari en kijken we naar De Bilt dan zijn sinds 1901 in totaal 1344 van die dagen voorgekomen. Dat zijn afgerond 12 dagen gemiddeld per winter.
Veertien winters hebben 20 of méér zachte dagen opgeleverd. Vóór 1989 hadden slechts vier winters minimaal 20 zachte dagen, namelijk de winters van 1916, 1921, 1957 en 1975. Die laatste, zeer zachte winter leverde 26 dagen met een maximum van tenminste 10,0 graden op. Daarna ging het hard. Maar liefst tien winters na 1988 leverden minstens 20 zachte dagen op. De helft van deze tien winters leverde zelfs 30 of meer zachte dagen op, met als absolute topper de winter van 2007, met maar liefst 42 zachte dagen. Aangezien de hele winter 90 dagen telt (in een schrikkeljaar 91 dagen) werd toen dus op 47% van alle dagen de tien graden gehaald of overschreden! De winter van 1990 was een goede tweede met 37 zachte dagen.
Bij veel zachte winterdagen zien we dat de temperatuur maar nét tot of boven 10 graden oploopt. Dat valt te ontdekken we als we de grens niet bij 10,0 graden, maar bij zeer zachte dagen van 12,0 graden of hoger leggen.
In alle winters sinds 1901 vallen er dan bijna duizend dagen af en blijven er nog maar 382 dagen over, gemiddeld dus drie per winter. Het optreden van deze zeer zachte winterdagen, laten hetzelfde beeld zien als hiervoor geschetst. De koploper is de winter van 1990, met 18 dagen. Niet één winter van vóór 1990 leverde minimaal tien zeer zachte dagen op.
Een zachte winterdag met een maximum van 10,0 of hoger, hoeft niet persé het hele etmaal zacht te zijn verlopen, maar kan bijvoorbeeld door een nacht met lichte vorst zijn voorafgegaan. Daarom is er ook gekeken naar dagen met een hoge gemiddelde etmaaltemperatuur, waarbij de grens bij 8,0 graden is gelegd. In totaal hebben sinds 1901 zestien winters minimaal vijftien van deze dagen gescoord. Slechts vier winters zijn van vóór 1985, de overige twaalf zijn van daarna, waarvan vijf in deze eeuw. De absolute topper is 2007, tijdens welke op 36 dagen (40% van alle winterdagen) de gemiddelde etmaaltemperatuur op 8,0 graden of hoger uitkwam.
Kijken we nog even naar de gemiddelde temperatuur van januari, dan is de norm voor deze maand over de laatste dertig jaar in stapjes van tien jaar, gestegen van 2,2 (1961-1990), via 2,8 (1971-2000) naar 3,1 graden (1981-2010). Inmiddels zijn we vijf jaar verder en over de dertigjarige periode 1986-2015 is dat januarigemiddelde nu 3,5 graden.
Bij deze cijfers over zachte (10 graden of warmer) en zeer zachte (12 graden of warmer) dagen in de wintermaanden, vraag ik me af in welke luchtsoort traden deze dagen met genoemde maxima op?
[u]Van zachte dagen, 10 graden of warmer, is mij bekend dat zij optreden in zowel polaire als subtropische lucht.
Van zeer zachte dagen, 12 graden of warmer, vraag ik me af of het dan altijd gaat om subtropische lucht?
Behalve dat we weten uit metingen dat luchtstromingen uit vrijwel alle richtingen gemiddeld warmer geworden zijn, is er ook sprake van verandering in luchtstromingen als zodanig. Hierover is al vaker gepubliceerd.
Laat ik de maritiem arctische luchtsoort als voorbeeld nemen.
In de afgelopen zestig jaar kan ik geen wezenlijke opwarming vaststellen. Uitgaande van goed doorstroomd uiteraard. De verticale vorstgrens schommelt rond 300 meter en de maxima rondom +2 tot +3 graden.
Adrie schrijft: Al die warmte in die troep ten westen en zuidwesten van ons gaat er nooit meer uit. Daar helpt geen zomer als '62 aan. En over een jaar of 20-30 zijn we noord en noordoost ook helemaal kwijt. Dan begint dat Arctisch zeeijs zich daar pas in nov een beetje te vormen, en hebben we aan de noordelijke/noordoostelijke stromingen tot en met halverwege januari helemaal niets.
Gekeken naar uitvallen van maritiem arctische lucht, dan zie ik dat in de hele periode half november tot en met half maart, kans geeft op sneeuwbuien en vorstdagen. Het optreden van sneeuwbuien en vorstdagen in deze luchtsoort lijkt niet kansrijker in de tweede winterhelft.
De gedachtegang van Adrie volgend, zou ik denken dat een situatie als 21-22 november 2008 eerst tot het verleden gaat behoren. Algemene sneeuwbuien en vorstdag.
Dergelijke luchtstromingen komen minder voor, dat zie ik wel, maar als ze er zijn, is het ook winters of winterachtig weer.
16-17 december 2010 is ook een mooi voorbeeld.
Ook succesvol winters 9 december 1981 ondanks nog lauwe zee.
Er verandert niet zo veel aan de temperatuur van het zeewater ten westen van Noorwegen gedurende de winter.
Laatst gewijzigd door John op 06-03-2015 11:13, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Sebastiaan
- Berichten: 12285
- Lid geworden op: 31-12-1977
Re: Winter 2015
Uitzonderlijk weinig ijs de afgelopen maanden in het Oostzeegebied. Bij ons vandaag en morgen zonneschijn en aangename temperaturen. Later in de week meer bewolking, vrijdag en zaterdag kans op wat neerslag en duidelijk lagere temperaturen.
Sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog is de oppervlakte zee-ijs in het Oostzeegebied niet zo klein geweest als tijdens de afgelopen winter. Tot die conclusie komt Amund E.B. Lindberg, oceanograaf en zee-ijs expert van de Zweedse weerdienst. De maximale omvang bedroeg slechts 45.000 km² en dat was al op de 24ste januari een feit. Normaal is de oppervlakte zee-ijs pas aan het eind van februari of begin maart het grootst. Het vorige laagterecord dateerde uit de winter 2007-2008. Toen bedroeg de maximale oppervlakte 49.000 km². De winters met de grootste ijsbedekking dateren uit de oorlogsjaren en niet in de laatste plaats het seizoen 1986-1987. Op 13 maart 1987 lag er 400.000 km². Ook meer recent, 2010-2011, lag er heel veel ijs in het Oostzeegebied.
BREAKING: in de Amerikaanse stad Boston viel zondag ruim 7 centimeter sneeuw. Daarmee kwam de seizoenshoeveelheid uit op 276 centimeter. Zoveel sneeuw viel er nog niet eerder in de ‘capital of Massachusetts’. Het vorige seizoensrecord stond op 273 cm, daterend uit de winter 1995-1996.
Berichten van Jan
Sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog is de oppervlakte zee-ijs in het Oostzeegebied niet zo klein geweest als tijdens de afgelopen winter. Tot die conclusie komt Amund E.B. Lindberg, oceanograaf en zee-ijs expert van de Zweedse weerdienst. De maximale omvang bedroeg slechts 45.000 km² en dat was al op de 24ste januari een feit. Normaal is de oppervlakte zee-ijs pas aan het eind van februari of begin maart het grootst. Het vorige laagterecord dateerde uit de winter 2007-2008. Toen bedroeg de maximale oppervlakte 49.000 km². De winters met de grootste ijsbedekking dateren uit de oorlogsjaren en niet in de laatste plaats het seizoen 1986-1987. Op 13 maart 1987 lag er 400.000 km². Ook meer recent, 2010-2011, lag er heel veel ijs in het Oostzeegebied.
BREAKING: in de Amerikaanse stad Boston viel zondag ruim 7 centimeter sneeuw. Daarmee kwam de seizoenshoeveelheid uit op 276 centimeter. Zoveel sneeuw viel er nog niet eerder in de ‘capital of Massachusetts’. Het vorige seizoensrecord stond op 273 cm, daterend uit de winter 1995-1996.
Berichten van Jan
Re: Winter 2015
Zag net op twitter het kaartje van de afwijkingen van de gemiddelde wintertemperatuur wereldwijd. Het Noordelijk Halfrond was afgelopen winter recordzacht. Met uitzondering van de hele oostkust van Noord-Amerika, het overgrote deel van Groenland en delen van de Grote en Atlantische Oceaan.
-
Sebastiaan
- Berichten: 12285
- Lid geworden op: 31-12-1977
Re: Winter 2015
De ijsgang op de Amerikaanse Great Lakes bereikte op 28 februari een maximale omvang van bijna 89 procent. De eerste satellietfoto laat dat goed zien. Op de tweede foto, 17 maart, zien we het resultaat van de snelle opwarming. Nog maar 55 procent van de meren is met ijs bedekt. Verder is ook het sneeuwdek in veel staten grotendeels opgeruimd (bron: via Chris Dolce).
Ja, inderdaad Dick. De opwarming zet keihard door. En we zullen het dus nog meer moeten hebben van een gunstige setting. Dat het kan, bewijst het oosten van de VS. Zie het bericht.
Ja, inderdaad Dick. De opwarming zet keihard door. En we zullen het dus nog meer moeten hebben van een gunstige setting. Dat het kan, bewijst het oosten van de VS. Zie het bericht.
Laatst gewijzigd door Sebastiaan op 20-03-2015 11:04, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Winter 2015
Een gunstige setting; juist in de periode 2009-2013 gebeurde dit relatief vaak vanuit Brabant bekeken.
Puur gekeken naar winters weer, dat betekent niet automatisch algemeen schaatsijs.
Is de setting in orde, dan is winters weer present, zowel bij aanvang seizoen, midden in het seizoen of aan het einde.
In het optreden van winterse episoden zie ik geen toename in de frequentie in de tweede winterhelft ten opzichte van de eerste winterhelft, gekeken naar de laatste 35 jaar.
Setting is leidend.
Puur gekeken naar winters weer, dat betekent niet automatisch algemeen schaatsijs.
Is de setting in orde, dan is winters weer present, zowel bij aanvang seizoen, midden in het seizoen of aan het einde.
In het optreden van winterse episoden zie ik geen toename in de frequentie in de tweede winterhelft ten opzichte van de eerste winterhelft, gekeken naar de laatste 35 jaar.
Setting is leidend.