Antarctica, klopt helemaal. In feite zo'n beetje minder dan twee jaar geleden wat je noemt ontdekt.
Groenland lijkt heel wat 'lineairder' te functioneren.
IPCC klimaatrapport
Re: IPCC klimaatrapport
Vandaag tijdens het NVBM Symposium geleerd dat Groenland inderdaad vrij lineair reageert op de opwarming en niet de grootste bijdrage aan de zeespiegelstijging gaat leveren. Antarctica zal de grootste leverancier van zeespiegelstijging zijn. Was dat ook al tijdens het vorige interglaciaal (Eemien). Maar hoe en hoeveel zal pas bekend zijn bij het volgende IPCC-rapport, omdat verder (model)onderzoek zal moeten plaatsvinden.
Re: IPCC klimaatrapport
"Maar hoe en hoeveel zal pas bekend zijn bij het volgende IPCC-rapport, omdat verder (model)onderzoek zal moeten plaatsvinden."
Komt dat doordat ze de zelfgravitatiewet waren vergeten?
Het proefschrift van een poolreiziger
Het was de Amerikaanse fysicus Robert Simpson Woodward die als eerste de effecten van zelfgravitatie voor het verlies van ijs wiskundig uitwerkte (Annals of Mathematics, oktober 1886). Zijn werk is in 1976 herontdekt door de Amerikaanse geofysici William Farrell en James Clark. In het mei-nummer (1976) van Geology gaf Clark alvast een toegankelijke samenvatting van het doorwrochte artikel dat later dat jaar zou verschijnen.
Farrell en Clark zochten een verklaring voor de snelheid waarmee, en de mate waarin, Groenland na de laatste ijstijd oprees uit de zee. Snelheid en hoogte worden afgeleid uit de hoge ligging van historische stranden waarvan de leeftijd wordt bepaald met C14-datering aan schelpen. Groenland steeg wel anderhalf keer zo veel als zijn omgeving (zoals Baffin Island) die toch ook met veel ijs bedekt was geweest. Op grond daarvan is wel aangenomen dat aardkorst en buitenste aardmantel beneden Groenland van afwijkende samenstelling zouden zijn.
Clark laat in Geology aan de hand van een eenvoudig rekenvoorbeeld (een puntvormig gedachte ijsmassa die wegsmelt boven een stijve, dus niet elastische aarde) zien dat alleen al het zelfgravitatie-effect de zeespiegel rond Groenland met zo’n 30 meter kan hebben doen dalen. Wordt dit in aanmerking genomen, dan valt het gedrag van Groenland gewoon binnen de marges van zijn omgeving.
De simpele formule van Clark beschrijft de verandering van de zeespiegel als functie van de boogafstand tussen het centrum van ijsverlies en een willekeurige andere plaats. In de directe omgeving van het ijsverlies daalt de zeespiegel sterk. Op ongeveer 20 graden afstand heeft ijsverlies geen effect op het zeeniveau, daarbuiten leidt het tot een stijging die op 60 graden afstand overeenkomt met de gemiddelde stijging en daar verderop bovenuit komt. Op 180 graden afstand is hij maximaal. Nederland heeft dus meer te vrezen van Antarctica dan van Groenland.
Bert Vermeersen in Delft: “Ik kende de stukken van Woodward uit 1886 en 1888. Begin dit jaar hield ik een lezing voor de Deutsche Forschungsgemeinschaft waarin ik ze noemde. Na afloop zei de Duitse hoogleraar Reinhard Dietrich me dat hij meende te weten dat in Europa nóg iemand geweest was die het effect van zelfgravitatie had becijferd. Het bleek de geofysicus en poolreiziger Erich von Drygalski. Hij behandelt het expliciet in zijn proefschrift Die Geoiddeformationen der Eiszeit waarop hij in 1887 promoveerde. Toen was hij 23.” De dissertatie staat integraal op internet.
“Je zou zeggen dat er contact moet zijn geweest tussen Woodward en Drygalski. Vast staat dat de kennis in die jaren ook gebruikt werd binnen het vakgebied. Op internet vind je ook een enorm rapport uit 1896 van Warren Upham over The glacial lake Agassiz waarin de zelfgravitatie genoemd wordt. Maar vreemd genoeg is de kennis daarna weer verloren gegaan. De meeste geologen die ik ontmoet, kennen het effect niet of geloven dat het alleen theoretische betekenis heeft.”
http://vorige.nrc.nl/achtergrond/article2083989.ece/Zwaartekracht_op_zee
Komt dat doordat ze de zelfgravitatiewet waren vergeten?
Het proefschrift van een poolreiziger
Het was de Amerikaanse fysicus Robert Simpson Woodward die als eerste de effecten van zelfgravitatie voor het verlies van ijs wiskundig uitwerkte (Annals of Mathematics, oktober 1886). Zijn werk is in 1976 herontdekt door de Amerikaanse geofysici William Farrell en James Clark. In het mei-nummer (1976) van Geology gaf Clark alvast een toegankelijke samenvatting van het doorwrochte artikel dat later dat jaar zou verschijnen.
Farrell en Clark zochten een verklaring voor de snelheid waarmee, en de mate waarin, Groenland na de laatste ijstijd oprees uit de zee. Snelheid en hoogte worden afgeleid uit de hoge ligging van historische stranden waarvan de leeftijd wordt bepaald met C14-datering aan schelpen. Groenland steeg wel anderhalf keer zo veel als zijn omgeving (zoals Baffin Island) die toch ook met veel ijs bedekt was geweest. Op grond daarvan is wel aangenomen dat aardkorst en buitenste aardmantel beneden Groenland van afwijkende samenstelling zouden zijn.
Clark laat in Geology aan de hand van een eenvoudig rekenvoorbeeld (een puntvormig gedachte ijsmassa die wegsmelt boven een stijve, dus niet elastische aarde) zien dat alleen al het zelfgravitatie-effect de zeespiegel rond Groenland met zo’n 30 meter kan hebben doen dalen. Wordt dit in aanmerking genomen, dan valt het gedrag van Groenland gewoon binnen de marges van zijn omgeving.
De simpele formule van Clark beschrijft de verandering van de zeespiegel als functie van de boogafstand tussen het centrum van ijsverlies en een willekeurige andere plaats. In de directe omgeving van het ijsverlies daalt de zeespiegel sterk. Op ongeveer 20 graden afstand heeft ijsverlies geen effect op het zeeniveau, daarbuiten leidt het tot een stijging die op 60 graden afstand overeenkomt met de gemiddelde stijging en daar verderop bovenuit komt. Op 180 graden afstand is hij maximaal. Nederland heeft dus meer te vrezen van Antarctica dan van Groenland.
Bert Vermeersen in Delft: “Ik kende de stukken van Woodward uit 1886 en 1888. Begin dit jaar hield ik een lezing voor de Deutsche Forschungsgemeinschaft waarin ik ze noemde. Na afloop zei de Duitse hoogleraar Reinhard Dietrich me dat hij meende te weten dat in Europa nóg iemand geweest was die het effect van zelfgravitatie had becijferd. Het bleek de geofysicus en poolreiziger Erich von Drygalski. Hij behandelt het expliciet in zijn proefschrift Die Geoiddeformationen der Eiszeit waarop hij in 1887 promoveerde. Toen was hij 23.” De dissertatie staat integraal op internet.
“Je zou zeggen dat er contact moet zijn geweest tussen Woodward en Drygalski. Vast staat dat de kennis in die jaren ook gebruikt werd binnen het vakgebied. Op internet vind je ook een enorm rapport uit 1896 van Warren Upham over The glacial lake Agassiz waarin de zelfgravitatie genoemd wordt. Maar vreemd genoeg is de kennis daarna weer verloren gegaan. De meeste geologen die ik ontmoet, kennen het effect niet of geloven dat het alleen theoretische betekenis heeft.”
http://vorige.nrc.nl/achtergrond/article2083989.ece/Zwaartekracht_op_zee
Re: IPCC klimaatrapport
Ja, dat wordt een jaar of 8 alweer meegenomen in de beschouwingen over de zeespiegelstijgingen en de impact daarvan voor de verschillende werelddelen. De vraag is natuurlijk wat het opverende Groenland uiteindelijk voor effect heeft, enerzijds verlies van massa en anderzijds een omhoogkomende aardkorst en niet te vergeten de mogelijke veranderingen bij de breuklijn in de Atlantische Oceaan door de afnemende druk van Groenland. Misschien wordt IJsland een soort alpengebied.
Laatst gewijzigd door Gerard op 15-11-2014 09:05, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Oud-forumlid
- Berichten: 79
Re: IPCC klimaatrapport
Dat is intrinsiek onmogelijk Gerard, gebergten ontstaan waar aardplaten naar elkaar toe drijven.
Bij IJsland drijven deze juist uit elkaar.
Bij IJsland drijven deze juist uit elkaar.
Re: IPCC klimaatrapport
En waarom hebben we dan IJsland met gebergte en vulkanen? Omdat als de aardkorst splijt een eruptie volgt waardoor je krijgt wat IJsland is. OK niet zo hoog als de Alpen natuurlijk, maar een uitbreiding en ook koud genoeg (op die breedte met die hoogte) om een sneeuwrijk skigebied te krijgen.
Re: IPCC klimaatrapport
Bovendien als Groenland opveert dalen elders, ter compensatie, delen van de aardkorst. Zo ligt ons land in een dalingsgebied, omdat Scandinavië nog steeds aan het opveren is.
-
Oud-forumlid
- Berichten: 79
Re: IPCC klimaatrapport
OK Gerard, vulkanisch gebergte kan heel goed, maar een plooiingsgebergte a la Alpen niet.
Re: IPCC klimaatrapport
Gerard schreef:Ja, dat wordt een jaar of 8 alweer meegenomen in de beschouwingen over de zeespiegelstijgingen en de impact daarvan voor de verschillende werelddelen. De vraag is natuurlijk wat het opverende Groenland uiteindelijk voor effect heeft, enerzijds verlies van massa en anderzijds een omhoogkomende aardkorst en niet te vergeten de mogelijke veranderingen bij de breuklijn in de Atlantische Oceaan door de afnemende druk van Groenland. Misschien wordt IJsland een soort alpengebied.
Maar hoe en hoeveel is heel merkwaardig! Maakt me nieuwsgierig.
Ach, misschien is tegen die tijd de zeespiegel alweer wat gedaald.
Re: IPCC klimaatrapport
Hans schreef:OK Gerard, vulkanisch gebergte kan heel goed, maar een plooiingsgebergte a la Alpen niet.
Uiteraard mee eens.
@ Dick: en dan deflateert in Groningen de gasbel ook nog eens, waar door het één grote blauwe stad zal worden in de toekomst.
@ Gerben: vooralsnog leiden zeebespiegelingen tot een hoger niveau. Er kan best nog een komeet wat water het heelal insturen, maar dan doet het er allemaal niet meer zo toe vrees ik.
Laatst gewijzigd door Gerard op 16-11-2014 12:20, 1 keer totaal gewijzigd.